KATECHEZY DLA DOROSŁYCH

KAŻDY II CZWARTEK MIESIĄCA PO MSZY ŚW. WIECZORNEJ

W KOŚCIELE ŚW. MIKOŁAJA W GRÓJCU

Temat:

„JAK wierzę?"

Plan katechez:

1. 8.09.2016 r.
   „Wierzę" – jak poznać Boga, czyli o uzdrowieniu ludzkiego intelektu.
2. 13.10.2016 r.
   „Wierzę w Boga Ojca" – na ile ufam Bogu, czyli o dobrze wymierzonym skoku w ciemność.
3. 10.11.2016 r.
   „Wierzę w Boga Stworzyciela" – co myślę o dogmatach, czyli o oszukiwaniu siebie i innych.
4. 8.12.2016 r.
   „Wierzę w Boga Stworzyciela rzeczy niewidzialnych" – jakie wybieram wartości, czyli „Sen nocy letniej".
5. 12.01.2017 r.
   „Wierzę w Jezusa Chrystusa" – czy współpracuję z Bogiem, czyli o potrzebie odwagi w modlitwie.
6. 9.02.2017 r.
   „Wierzę w Ducha Świętego" – czy mam świadomość zagrożeń wiary, czyli o przebiegłości szatana.
7. 9.03.2017 r.
   „Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół" – czy rozmawiam z innymi o Bogu, czyli o szanowaniu ludzkich uczuć.
8. 13.04.2017 r.
   WIELKI CZWARTEK – NIE MA KATECHEZY
9. 11.05.2017 r.
   „Wierzę w zmartwychwstanie i życie wieczne" – co czynię dla bliźniego, czyli o wierze, która rodzi miłość.
10. 8.06.2017 r.
    „Niech życie będzie jak AMEN" – jak przeżywać liturgię, czyli o „pannach mądrych i głupich".

Homilia papieża Franciszka

podczas Mszy św.

kanonizacyjnej

Matki Teresy z Kalkuty,

4 września 2016 r.

„Któż pojmie wolę Pana?" (Mdr 9,13). To pytanie z Księgi Mądrości, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu przedstawia nam nasze życie jako tajemnicę, której klucza interpretacji nie posiadamy. Stale jest dwóch bohaterów historii: z jednej strony Bóg, a z drugiej ludzie. Naszym zadaniem jest dostrzeżenie Bożego wezwania, a następnie przyjęcie Jego woli. Ale aby ją przyjąć bez wahania postawmy sobie pytanie: jaka jest wola Boża w moim życiu?

W tym samym fragmencie mądrościowym znajdujemy odpowiedź: „ludzie poznali, co Tobie przyjemne" (w. 18). Aby zweryfikować wezwanie Boga musimy zadać sobie pytanie i zrozumieć, co się Jemu podoba. Wiele razy prorocy głosili, co miłe jest Panu. Ich orędzie znajduje wspaniałą syntezą w wyrażeniu: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary" (Oz 6,6; Mt 9,13). Bogu miłe są wszelkie uczynki miłosierdzia, ponieważ w bracie, któremu pomagamy rozpoznajemy oblicze Boga, którego nikt nie może oglądać (por. J 1,18). Ilekroć pochylamy się nad potrzebami braci, nakarmiliśmy i napoiliśmy Jezusa; przyodzialiśmy, wsparliśmy i nawiedziliśmy Syna Bożego (por. Mt 25,40). W sumie dotknęliśmy ciała Chrystusa.

WYCHOWANIE NAŚLADOWANIEM

MIŁOSIERNEJ MIŁOŚCI BOGA

Umiłowani w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Za tydzień w naszej Ojczyźnie rozpocznie się szósty Tydzień Wychowania, któremu w tym roku towarzyszyć będzie hasło Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia – „Miłosierni jak Ojciec". Zastanówmy się, w jaki sposób rodzice, dziadkowie, nauczyciele, katecheci i duszpasterze mogą naśladować w wychowaniu miłosierną miłość Boga.

Każdy z odczytanych przed chwilą fragmentów Pisma św. ukazuje prawdę o miłości łączącej wychowawcę z wychowankiem. W Ewangelii spotykamy Jezusa, za którym idą tłumy słuchających Go uczniów. Podążają one za Jezusem, mimo że zwraca się do nich z bardzo konkretnymi wymaganiami. Kochać swych wychowanków to znaczy także od nich wymagać.

Św. Paweł w Liście do Filemona, wstawia się za swoim podopiecznym – Onezymem. Prosi, by adresat listu nie tylko darował karę, jaka należała się Onezymowi jako zbiegłemu niewolnikowi, ale by przyjął go na nowo – tym razem już nie jako niewolnika, lecz jako brata. Sam Apostoł nazywa go „swoim dzieckiem", co wspaniale pokazuje, jak serdeczna i głęboka może być więź łącząca wychowawcę z wychowankiem. Miłość wychowawcza jest bowiem z natury wrażliwa i czuła, daje wychowankowi wsparcie i poczucie bezpieczeństwa.

Usłyszeliśmy dziś także fragment Księgi Mądrości. Jej Autor zastanawia się, czy potrafi poznać i wypełnić postawione mu przez Boga wymagania: „Któż z ludzi rozezna zamysł Boży albo któż pojmie wolę Pana?" (Mdr 9,13). Dochodzi do wniosku, że jest to możliwe, ale tylko z Bożą pomocą: „Któż poznał Twój zamysł, gdybyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?" (Mdr 9, 17).

Słowo Boże dzisiejszej niedzieli przekonuje nas, że o dar prawdziwej miłości wychowawczej, która z jednej strony byłaby wrażliwa i czuła, a z drugiej – wymagająca, trzeba prosić Ducha Świętego. To właśnie zamierzamy czynić przeżywając Tydzień Wychowania.

PROGRAM PIELGRZYMKI NA PODLASIE

I dzień – sobota 1. 10. 2016 r.

• godz. 7.00 – wyjazd autokaru sprzed kościoła

• godz. 12.00 – obiad w Kodniu

• godz. 13-16 – zwiedzanie Kodnia

• godz. 16.00 – wyjazd do Kostomłotów

• godz. 16.30 – 17.30 – zwiedzanie Kostomłotów

• godz. 17.30 – przejazd do Leśnej Podlaskiej

• godz. 18.00 – Msza św.

• godz. 19.00 – kolacja i zakwaterowanie

II dzień – niedziela 2.10.2016 r.

• godz. 7.30 – śniadanie

• godz. 9.30 – 10.30 – Jabłeczna

• godz. 11.30 – 12.30 – Pratulin

• godz. 13.00 – Janów Podlaski

• godz. 15.00 – obiad w Leśnej Podlaskiej

• godz. 16.00 – zwiedzanie sanktuarium w Leśnej Podlaskiej

• godz. 18.00 – Msza św.

• godz. 19.00 – kolacja

III dzień – poniedziałek 3.10.2016 r.

• godz. 7.30 – Msza św.

• godz. 8.30 – śniadanie

• godz. 9.30 – wyjazd do Grabarki

• godz. 10.30 – zwiedzanie Grabarki

• godz. 11.30 – przejazd do Siemiatycz

• godz. 12.00 – 14.00 – Siemiatycze

• godz. 14.30 – obiad w Siemiatyczach

• godz. 15.30 – przejazd do Drohiczyna

• godz. 16.00 – 17.00 Drohiczyn

• godz. 17.00 – wyjazd do Grójca

• godz. 20 – 21 – planowany powrót do Grójca

Organizatorzy zastrzegają sobie możliwe zmiany w programie pielgrzymki.

Msza święta polowa na Placu Wolności

w intencji tych,

którzy zginęli podczas Powstania

{gallery}1sierpnia,width=120,height=60{/gallery}

Drodzy Bracia i Siostry!

Na zakończenie tej uroczystości chciałbym dołączyć do was wszystkich w dziękczynieniu Bogu, Ojcu nieskończonego miłosierdzia za to, że pozwolił nam przeżyć ten Światowy Dzień Młodzieży. Dziękuję kardynałowi Dziwiszowi i kardynałowi Ryłce za skierowane do mnie słowa, a przede wszystkim za pracę i modlitwę, którymi przygotowali to wydarzenie; i dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do jego pomyślnego przebiegu. Wielkie „dziękuję" kieruję do was, drodzy młodzi! Napełniliście Kraków entuzjazmem waszej wiary, który udziela się innym. Święty Jan Paweł II radował się z nieba, i pomoże wam zanieść wszędzie radość Ewangelii.

W tych dniach przeżyliśmy piękno powszechnego braterstwa w Chrystusie, który jest centrum i nadzieją naszego życia. Słyszeliśmy Jego głos, głos Dobrego Pasterza, żyjącego pośród nas. On mówił do serca każdego z was: odnowił was swoją miłością, pozwolił wam odczuć światło Jego przebaczenia, moc Jego łaski. Pozwolił wam doświadczać rzeczywistości modlitwy. To było duchowe „dotlenienie", abyście mogli żyć i postępować w miłosierdziu, kiedy powrócicie do swoich krajów i do swoich wspólnot.

Tu obok ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej czczonej przez świętego Jana Pawła II w sanktuarium w Kalwarii. Ona, nasza Matka, uczy nas w jaki sposób doświadczenie przeżyte tutaj w Polsce może być owocne; mówi nam, by czynić tak, jak Ona: nie tracić otrzymanego daru, ale zachowywać go w sercu, aby wraz z działaniem Ducha Świętego zakwitł i przynosił owoc. W ten sposób każdy z was, ze swoimi ograniczeniami i słabościami może być świadkiem Chrystusa, tam gdzie mieszka, w rodzinie, parafii, stowarzyszeniach i grupach, w miejscach nauki, pracy, służby, rozrywki wszędzie tam, gdzie Opatrzność was poprowadzi na waszej drodze.

Boża Opatrzność zawsze nas uprzedza. Pomyślcie, że już zdecydowała, jaki będzie kolejny etap tej wielkiej pielgrzymki rozpoczętej w 1985 roku przez świętego Jana Pawła II! I dlatego z radością ogłaszam, że następny Światowy Dzień Młodzieży – po dwóch na poziomie diecezjalnym – będzie

w roku 2019,

w Panamie.

Za wstawiennictwem Maryi, przyzywajmy Ducha Świętego, aby oświecał i wspierał pielgrzymowanie młodych w Kościele i świecie, abyście byli uczniami i świadkami miłosierdzia Bożego. Teraz wspólnie odmówimy modlitwę „Anioł Pański".

Msza rozesłania

w Brzegach

Drodzy młodzi, przybyliście do Krakowa na spotkanie z Jezusem. A Ewangelia mówi nam dziś właśnie o spotkaniu między Jezusem a pewnym człowiekiem, Zacheuszem, w Jerychu (Łk 19, 1-10). Jezus nie ogranicza się tam tylko do głoszenia nauki, czy pozdrawiania kogoś, ale - jak mówi Ewangelista - chce przejeść przez miasto (por. w. 1). Innymi słowy, Jezus pragnie przybliżyć się do życia każdego człowieka, przebyć do końca naszą drogę, aby Jego życie i nasze życie spotkały się naprawdę.

W ten sposób dochodzi do najbardziej zaskakującego spotkania, właśnie tego z Zacheuszem, zwierzchnikiem "celników", czyli poborców podatkowych. Zacheusz był więc zamożnym współpracownikiem znienawidzonych okupantów rzymskich; był wyzyskiwaczem swojego narodu, kimś, kto z powodu swej złej reputacji nie mógł nawet zbliżyć się do Mistrza. Ale spotkanie z Jezusem zmienia jego życie, jak to było i może być codziennie w przypadku każdego z nas. Zacheusz jednak musiał zmierzyć się z pewnymi przeszkodami, aby spotkać Jezusa: co najmniej trzema. Także i nam mogą one coś powiedzieć.

Nie przyszliśmy

na świat,

aby „wegetować"

Drodzy młodzi,

Wspaniale jest być z wami na tym czuwaniu modlitewnym. Na zakończenie swego odważnego i poruszającego świadectwa Rand o coś nas poprosił.

Powiedział nam: „Proszę was bardzo, byście modlili się za moją kochaną ojczyznę". Historia naznaczona wojną, cierpieniem, utratą, kończąca się prośbą o modlitwę. Czy jest coś lepszego niż rozpoczęcie naszego czuwania od modlitwy?

Pochodzimy z różnych stron świata, z różnych kontynentów, krajów, języków, kultur i narodów. Jesteśmy „dziećmi" narodów, które być może spierają się z powodu różnych konfliktów, a nawet wręcz są w stanie wojny. Przybywamy też z krajów, które mogą żyć w „pokoju", które są wolne od konfliktów wojennych, gdzie wiele rzeczy bolesnych, które dzieją się na świecie, to tylko jakaś część wiadomości i artykułów prasowych. Ale jesteśmy świadomi pewnej rzeczywistości: dla nas tu i teraz, pochodzących z różnych części świata, cierpienie, wojna, którą przeżywa wielu ludzi młodych, nie są już czymś anonimowym, nie są już jakąś informacją prasową, ale mają imię, konkretne oblicze, historię, bliskość. Dziś wojna w Syrii jest bólem i cierpieniem wielu osób, wielu ludzi młodych, jak dzielny Rand, który jest tu między nami i prosi nas o modlitwę za swoją ukochaną ojczyznę.

Świadectwa młodych podczas

Czuwania z Ojcem Świętym

na Campus Misericordiae

Myślałam,

że straciłam życie wieczne

– świadectwo Natalii

15 kwietnia 2012, w niedzielę, obudziłam się w moim mieszkaniu w Łodzi. To jest trzecie największe miasto w Polsce. Byłam wtedy redaktor naczelną czasopism o modzie, od 20 lat nie miałam nic wspólnego z kościołem. Odnosiłam sukcesy w pracy, umawiałam się z fajnymi chłopakami, żyłam od imprezy do imprezy – i to było sensem mojego życia. Wszystko fajnie. Tylko że tamtego dnia obudziłam się z niepokojem, że to co robię z moim życiem jest bardzo dalekie od dobra. Zrozumiałam, że potrzebuję iść tego dnia do spowiedzi.