W dniach 25.06.-17.07.1976 r zostały przeprowadzone badania archeologiczne na wzgórzu kościelnym i w okolicy. Podczas badań wykonano trzynaście wykopów sondażowych w różnych miejscach w pobliżu kościoła. W bezpośrednim sąsiedztwie murów świątyni wykonano dwa wykopy: przy apsydzie i północnej ścianie kościoła. Pod warstwą ziemi odkryto liczne szkielety ludzkie świadczące o istnieniu tu średniowiecznego cmentarza. Przy szkieletach znaleziono medaliki religijne, pierścionek, brązową obrączkę, guziki rogowe, różaniec i fragmenty naczyń ceramicznych. Tylko w kilku przypadkach stwierdzono ślady trumny. Z uwagi na sposób ułożenia rąk zmarłych i odnalezione przedmioty przypuszcza się, że początek cmentarza przykościelnego przypada na wiek XIII, przy czym założono go w części wschodniej wzgórza, skąd rozprzestrzenił się ku zachodowi. Groby przy ścianie północnej kościoła wydają się być młodsze od grobów przy apsydzie. Wskazują na to m.in. ułożenie rąk zmarłych (na brzuchu) oraz obecność różańca i fragmentów naczyń zawartych w wykopach grobowych. Pozostałością cmentarza przykościelnego jest tablica nagrobna, wmurowana w ścianę południową kościoła, pod zegarem słonecznym. Upamiętnia ona Teodozję Raczyńską urodzoną w 1797, a zmarłą w 1817r. Był to częsty zwyczaj praktykowany w kościele – stare, zapomniane tablice nagrobne wmurowywano w elewację kościoła, aby przypominały o dawnych nekropoliach otaczających świątynie. W trakcie badań archeologicznych, przy północnej ścianie kościoła, znaleziono kamienny fundament niezidentyfikowanego budynku z około XVI wieku. Prawdopodobnie mógł on stanowić aneks do kościoła, analogiczny do zachowanego dziś tzw. skarbca przy zakrystii. Odkryto również fragmenty ceramicznej posadzki dawnego kościoła romańskiego z 1134 r, który znajdował się na miejscu obecnego kościoła gotyckiego. W górnych partiach wykopu występowało dużo gruzu ceglanego. Być może jest to cegła rozbiórkowa z zachodniej wieży kościoła, która została rozebrana w 1833 r. Zebrane materiały archeologiczne potwierdziły obecność na wzgórzu kościelnym osadnictwa starożytnego u schyłku XII wieku. Nie znaleziono jednak śladów umocnień obronnych wokół wzgórza kościelnego, co może świadczyć, że nie tu mieścił się gród.